Ben jij ook zo’n fan van literatuur van eigen bodem? Dan weet ik nog wel een goede! Hij is de schrijver van Joe Speedboot en van Het Boekenweekgeschenk 2014 en heeft veel prijzen in de pocket. Begint er al een belletje te rinkelen? Ik heb het natuurlijk over Tommy Wieringa en zijn boek: Dit zijn de namen.
‘Waarom moet je ‘Dit Zijn De Namen’ van Tommy Wieringa gelezen hebben?’
Als je zin hebt in een goed literair boek, dan is dit zeker wat voor jou. Tommy Wieringa schrijft op een unieke manier en onderscheidt zich daarom van andere schrijvers. Zijn boeken hebben niet een standaard thema, maar slaan altijd een compleet andere weg in. Verrassend en verfrissend, zo’n nieuw en spannend thema! Dit zijn de namen, is daarom zeker de moeite waard.
Korte samenvatting
Dit zijn de namen is een boek met twee verhaallijnen. Een verhaallijn gaat over de politiecommisaris Pontus Beg. Hij woont in Michailopol, een grensplaats in de steppe van Oekraïne. Hij heeft een eenzaam leven en stoort zich aan de corruptie binnen het politieleven. De tweede verhaallijn gaat over een groep vluchtelingen die zich door de steppe heen wurgen, op zoek naar een beter bestaan. Het is als het ware een zoektocht naar het beloofde land. De vluchtelingen hebben geen namen, ze hebben slechts een aanduiding. Tijdens hun tocht is het een ware survival of the fittest. Na alle gruwelen vallen ze in de winter de stad van Pontus binnen. De uitgeteerde vluchtelingen veroorzaken angst, onrust: niemand weet wie ze zijn. Als ze worden opgepakt ligt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwel, een misdaad. Pontus onfermt zich over deze zaak en ontrafelt steeds meer, beetje voor beetje. Pontus doet zo zelf een ontdekking over zijn eigen afkomst. De zaak krijgt nu toch opeens een heel andere wending.
Persoonlijk oordeel
Dit zijn de namen is een spannend boek. Het is erg verdiepend, vernieuwend en verrassend. Een politiecommisaris die twijfelt aan zijn eigen leven en zijn bestaan lijkt gelijk op te gaan met de zoektocht van de vluchtelingen. Ze zoeken allebei naar een bestaan. De hoop van de vluchtelingen en de leegte van de commisaris spreekt elkaar tegen, maar komt op het einde mooi samen. Door de fragmentarische vertelling wordt de spanning opgebouwd. De hoop dat de vluchtelingen naar een ellendig lange tocht een dorpje vinden blijft groeien. Onder de vluchtelingen, wiens namen onbekend blijven, groeit de angst. Deze angst en spanning knapt zodra ze in het dorp komen. Dan volgt er vooral veel onbegrip: waarom worden ze niet vrijgelaten? Wat wordt er gedaan aan deze misdaad? Hoe loopt het af met de jongen? En tot slot: waar zit Pontus mee? Het einde is vooral een grote hechting aan de open wond van De jongen, een van de vluchtelingen. Alles komt samen en er ontstaat een langzame heling van de personen, die na alle leegte, hun bestemming hebben gevonden.
Het einde van het verhaal is me altijd bijgebleven. Hoe zo’n zware zoektocht naar een goed leven, en vraagtekens over je bestaan, kan leiden naar een mooie afsluiting. Een echte aanrader dus. Ben je ook benieuwd?
Liefs,
Vera
roman
€29,99
Op voorraad. Voor 16:00 uur besteld, woensdag in huis
Gratis verzending!
